اما در جریان اعتصاب غذا چه اتقاقاتی در بدن رخ می‌دهد و پزشکان چگونه به آن پاسخ می‌دهند؟
مجله پزشکی بریتانیایی لنست در سال 2007 با همکاری وزارت بهداشت بریتانیا اصول راهنمایی برای مدیریت درمانی اعتصاب غذا منتشر کرد.
بر اساس این اصول راهنما افرادی که در شروع اعتصاب غذا در وضعیت سلامت مناسبی هستند، "معمولا در معرض خطر چندانی برای مردن در نتیجه سوءتغذیه دست کم در شش تا هشت هفته اول اعتصاب غذا نیستد." اما افرادی که از ابتدا بیمار بوده‌اند، ممکن است در نتیجه سوءتغذیه برای مدت کوتاهی در حد سه هفته بمیرند.
اگر شخصی از خوردن مایعات از جمله آب هم پرهیز کند، بر اساس این اصولا راهنما "وضعیت بدنی‌اش به سرعت زیاد رو به زوال می‌رود، و کاملا ممکن است که در طول هفت تا 14 روز به خصوص در زمان‌های داغ‌تر سال بمیرد."
درد گرسنگی طول نمی‌کشد
بر اساس اسناد منتشر شده درباره اعتصاب غذاهای جمعی که "خدمات مراقبت بهداشتی مراکز تادیبی کالیفرنیا" منتشر کرده است در آغاز اعتصاب غذا، درد یا تیرکشیدن ناشی از گرسنگی پس از دو یا سه روز از بین می‌رود.
بدن پس از روز سوم اعتصاب غذا، شروع به استفاده از پروتئین عضلات برای ساختن گلوگز، قندی که برای سوخت و ساز سلولی مورد نیاز است، می‌کند. میزان الکترولیت‌های مهم مانند پتاسیم، در حد خطرناکی سقوط می‌کند. بدن همچنین توده چربی و عضلاتش را از دست می‌دهد.
افراد پس از دو هفته اعتصاب غذا ممکن است در ایستادن دچار اشکال شوند؛ آنها ممکن است دچار سیاهی رفتن چشم‌ها، ضعف و سستی، از دستن رفتن هماهنگی اندام‌ها، کاهش سرعت ضربان قلب و احساس سرما شوند.
میزان کم تیامین (ویتامین B1) پس از دو تا سه هفته به یک خطر واقعی بدل می‌شود، و ممکن است به مشکلات عصبی شدید از جمله اختلال شناختی، نقصان بینایی و از دست رفتن مهارت‌های حرکتی بینجامد.
عوارض دائمی و مرگ
پس از بیش از یک ماه یا هنگامی که بدن بیش از 18 درصد از وزن بدنش را از دست می‌دهد، عوارض پزشکی شدید و دائمی ممکن است رخ دهد. ممکن است بلعیدن آب بسیار مشکل شود، نقصان شنوایی و بینایی رخ دهد، نفس کشیدن برای فرد سخت شود و از کار افتادن اندام‌ها شروع به رخ دادن کند.
پس از 45 روز مرگ به علت از کار افتادن دستگاه قلبی- عروقی یا عفونت شدید به یک خطر بسیار واقعی بدل می‌شود.
جدا از آسیب جسمی ناشی از اعتصاب غذا، تغییرات روانی که باعث ایجاد رفتارهای تکانه‌ای یا تهاجمی می‌شود، رایج هستند.
این اثرات بر اساس گزارشی که در جورنال "مدیکال اتیکز" منتشر شده است، "احتمال اینکه افرادی که اعتصاب غذا کرده‌اند به گرسنگی دادن به خودشان تا حد مرگ ادامه دهند، افزایش می‌دهد."
حتی پس از پایان یافتن اعتصاب غذا، تغذیه کردن دوباره فرد خطراتی واقعی به دنبال دارد، چرا که تغییرات سوخت و سازی که در حین این دوره شدید رخ داده است ممکن است بسیار عمیق باشد.
بر اساس گزارشی که در سال 2011 در جورنال Gastroenterology Research and Practice منتشر شد، هنگامی که پس از چند هفته غذا نخوردن دوباره به بیماران الکترولیت و مواد مغذی داده می‌شود، آنها باید دقیقا تحت نظر باشند.
اعتصاب غذا و اخلاق پزشکی
تغذیه اجباری افرادی که اعتصاب غذا کرده‌اند نیز از لحاظ اخلاق پزشکی مورد بحث بوده است. مقاله تفسیری که در "جورنال انجمن پزشکی آمریکا" (جاما) منتشر شده است، در این باره می‌گوید: "وضعیت در زندان گوانتانامو منحصر به فرد است و آن را یک "سیاهچاله قانونی" توصیف کرده‌اند."
این مقاله می‌افزاید: "از آنجایی که بر اساس گزارش‌ها برای مهار کردن زندانیان صاحب کفایت عقلانی از غل و زنجیر استفاده شده و به این کار ادامه داده شده است... تغذیه کردن اجباری زندانیان خلیج گوانتانامو بر خلاف کنوانسیون ژنو، قوانین بین‌المللی حقوق بشر و اخلاق پزشکی است."
